İzindeyiz.

EY BÜYÜK ATA!

Varlığımızın en mukaddes temeli olan, Türk istiklalinin ve Türk Cumhuriyetinin ebedi bekçileriyiz. Bu karar, sarsılmaz irademizin değişmez ifadesidir.İstikbalde, hiçbir kuvvet yolumuzdan döndüremeyecektir.Bizler, bütün hızımızı senden, milli tarihimizden ve ruhumuzdaki sönmez insan ateşinden alıyoruz. Senin kurduğun temeller üzerinde attığımız her adım sağlam, yaptığımız her hamle şuurludur.En kıymetli emanetin olan Türk istiklal ve Cumhuriyeti, mevcudiyetimizin esası olarak, eğilmez başların, bükülmez kolların, yenilmez Türk evlatlarının elinde ilelebet yaşayacak ve nesilden nesile devredilecek.Bu mukaddes emanete yönelen dâhili ve harici bütün tecavüzler, iman dolu göğsümüze çarparak parçalanacaktır.İstiklal ve Cumhuriyetimize kastedecek düşmanlar en modern silahlarla mücehhez olarak, en kuvvetli ordularla üzerimize saldırsalar dahi, milli şuurumuzu ve yenilmez Türk gücünün zerresini bile sarsamayacaklardır.Çünkü İstiklal ve Cumhuriyetimize kastedenler, karşılarında beş bin yıllık şerefli Türk tarihinin yılmaz evlatlarını, cumhuriyeti ve inkılâplarının feyizli ve imanlı gençlerini bulacaklardır.

EY TÜRK'ÜN BÜYÜK ATASI!İstikbal ve Cumhuriyeti korumak mecburiyeti hâsıl olursa içinde bulunacağımız ahval ve şerait ne olursa olsun, kudret ve cesaretimizi damarlarımızdaki asil kandan alarak, bütün engelleri aşıp, her güçlüğü yenmek azmindeyiz.

TÜRK GENÇLİĞİNİN ANDITürk gençliği olarak özgürlüğün, bağımsızlığın, egemenliğin, Cumhuriyetin ve devrimlerinin (inkılâplarının) yılmaz bekçileriyiz.Her zaman, her yerde ve her durumda Atatürk ilkelerinden ayrılmayacağımıza, çağdaş uygarlığa geçmek için bütün zorlukları yeneceğimize namus ve şeref sözü verip, kendimizi büyük Türk Milletine adarız!

GÜLÜMSEEEEE

lisede en nefret ettiğim şey habersiz gelen fotoğrafçılar olmuştur her zaman. Onlar cehennem zebanileri gibi ellerinde tahtayı örtmek içn kullanılan kırmızı örtüleri ve kafam kadar fotoğraf makinleriyle sınıftan içeri girince benm en büyük kabusum haline dönüşüverirler. küçüklüğümden beri var olan kocaman flaşlı makinlerde fotoğraf çektirme fobim hala devam etmekte.peh!
bugün aynı adamlar sınıftan içeri girince sudan çıkmış balık edasıyla çırpınışlara başladım. Korkum sadece fotoğraf çektirmk de değil. zaten hiç fotojenik biri de değilim. her resmde ya yüzüm mor çıkar yada tanınmaz bi halde çıkarım. iğrenç :S . bu kadar iğrenç görünmenin yanında birde sınıf listesinde sonuncu olmanın verdiği eziklik vardı bugün. O ilk resim çektirene öyle bir imrendim ki. hatta içimden GÜN GELECEK BENDE İLK OLCAM HIH bile dedim. niye? çünkü ilk resim çektirenler daima en şanslılar. kimse onlarla ilgilenmiyo. herkes saç baş uğraşıyo. ama ya BEN? ya SONUNCU? herkesin işi bitmiş . herkesin sana bakıyor olması yetmiyor gibi birde kahkahalarla gülmeleri. kalbim kırıldı bu işe dostum. resim çektirdikten sonra öğretmende HAHA HANDE EN KÖTÜ SEN ÇIKTIN! demez mi. SAOL CNM BİLİYORUM AMA SEN DAHA İĞRENÇSİN demek geldi içimden. sustum.

peh. nefret ediyorum ya. bundan daha kötü bir ileri evreyi yaşıcam yarın. müdür odasına çağırılan sınıf başkanına resimler verilcek. o arkdaş sınıfa çıkarken elinde sallaya sallaya resimlere bakcak. sonra sınıfa gelip herkesi adını bağırcak. tabi rezilliği herkes görcek. ve ardından korkunç yorumlar. AA HANDE NE MAL ÇIKMIŞSIN LAN! .. SAĞOL!!!

talihim yok bahtım kara
böyle hayat batsın yere
sinesine vura vura
ölen varmı benim gibiiiiiiiiiiiiiiiiiii